Een aantal recensies en artikelen zijn:

https://www.rottentomatoes.com/m/blackpink_light_up_the_sky

https://www.glamour.com/story/blackpink-light-up-the-sky-review

https://www.nytimes.com/2020/10/14/movies/blackpink-light-up-the-sky-review.html<br> 

https://youtu.be/ngXQZTGJ6Bc 

II Vorm

De documentaire speelt voornamelijk af in Zuid-Korea, Seoul, wat de hoofdstad is. Er waren interview scenes en die spelen af in een klein kamertje die wat wordt gekleed met planten, maar simplistisch, zodat de hoofdpersoon de main-focus is. Verder speelt het af in hun oefenkamer, waar ze dansen en in een recording booth, waar ze muziek opnemen. Ook speelt het af in plekken die de hoofdpersonen willen laten zien, zoals plekken waar ze hun make-up doen, shoppen, sporten en muziek maken. Er kwamen ook performance scenes voorbij die flashbacks waren van concerten die eerder zijn geweest. Verder zijn er scenes waar de hoofdpersonen in een lege bioscoop zitten waar ze video's van hun training dagen terug kijken. Ik denk dat de locaties wel invloed hebben op de sfeer, want het laat hun alledaags leven zien en het laat zien dat ze dingen delen die nog nooit eerder zijn gedeeld. In mijn mening is de invloed of de sfeer dus heel groot! De genre die bij deze documentaire past is waargebeurd verhaal en drama.

De hoofdpersonen dragen hun eigen kleding, waar dus de invloed van hun eigen kledingsmaak van toepassing komt. In concert scenes dragen ze vaak felle kledingstukken, waar veel gebruik wordt gemaakt van glitter en steentjes. Ik denk dat de outfits van concert scenes best wel invloed heeft op de sfeer van de documentaire, omdat het hun passie voor optreden lijkt te vergroten en het gewoon mooi is. hun alledaagse kleding vind ik ook invloed hebben op de sfeer, want het geeft een gevoel van openheid dat ze hun leven delen en dat het authentiek is. Ik denk dus dat de invloed op de sfeer heel groot is.

Er speelde veel muziek in de documentaire. Wat ik kan merken is dat het muziek dat gebruikt wordt voornamelijk van het bedrijf is waar Blackpink vandaan komt, genaamd YG. Ik denk dat het expres is gedaan, vooral door de praktische dingen, zoals rechten kopen etc., maar ook om het muziek te promoten van dat bedrijf. Er wordt super veel muziek van de band zelf gebruikt, Zoals Solo = Jennie, wanneer Jennie wordt geïntroduceerd, Lisa's verse in As If It's Your Last - Blackpink, wanneer Lisa wordt geïntroduceerd, Jisoo's verse in Ddu-du Ddu-du - Blackpink, wanneer Jisoo wordt geïntroduceerd, een acoustic versie van Hope Not - Blackpink, wat wordt gezongen door Rosé om Rosé te introduceren en de instrumentelen van Ddu-du Ddu-du - Blackpink bij de intro van de documentaire. Er wordt geen gebruik gemaakt van geluidseffecten, maar wel sfeergeluiden, zoals een soort galm, zodat het niet te stil is, zoals Jennie's sport scene, waar in het begin een galm wordt gebruikt voor overgang. 

De volgorde van de documentaire loopt als volgt: Introductie van Blackpink, muziek producent van Blackpink die hun persoonlijkheid uitlegt en heeft over Kpop in het algemeen, Jennie introductie, Lisa introductie, Jisoo introductie, Rosé introductie, over hun training dagen, de geschiedenis van Blackpink/terug de dagen in - voornamelijk over debut -, concert clips en outro. Het wordt niet in chronologische volgorde vertelt. De documentaire gebruikt voortdurend montages en flashbacks. tussendoor worden interview clips gebruikt. 

De scenes die het meest bij mij gebleven zijn, zijn de individuele introducties van elke bandlid. Het is bij mij gebleven, omdat het een kant van zij liet zien, dat ik eerlijk gezegd nog nooit eerder heb gezien. Doordat ze hun verleden delen, hun jeugd, hun talenten en hobby's.  Ik denk dat montages een grote rol heeft gespeeld, omdat door de clips die ze hebben gebruikt van hun jeugd, ik toch wel wat persoonlijker en dichterbij hun voel. Zonder de montages, zou het bijna oppervlakkig zijn. Een voorbeeld hiervan: Tijdens Rosé's introductie, waren er clips gebruikt uit haar jeugd waarin ze zichzelf ging filmen en pyjama news noemde en tijdens Lisa's introductie, waarin ze foto's gebruiken van een jonge Lisa om haar woorden wat te versterken. 

III Inhoud

De documentaire vertelt het verhaal van een Zuid-Koreaanse meidengroep Blackpink van bandleden tot individuelen en detailleert hun jeugd tot aan hun reis naar beroemd worden. In de documentaire laten ze hun training dagen zien voordat ze debuteerde, hun alledaagse leven en achter de scene verhalen en interviews met de bandleden. Ook kan je zien hoe ze hun muziek opnemen en concert scenes. kort gezegd het volgt hun proces om Kpop ster te worden 

De conflict in de documentaire is voornamelijk over hoe ze worstelde met de moeilijkheden van een Kpop ster worden. Ze hadden het veel over hun training dagen. Het was moeilijk omdat ze hun vrienden weg zagen gaan, de fysieke en mentale stoot die het had en hoe ze hun thuisland heel erg miste. ze twijfelde soms of ze zouden stoppen, omdat het heel moeilijk was, maar in het eind hadden ze de strijd overwonnen en ontstond Blackpink.

De belangrijkste karakters zijn de bandleden: Kim Jennie, Kim Jisoo, Park (Chaeyoung) Rosé en Lisa Manoban. Hoewel Jennie's 'on stage' persoonlijkheid super zelfverzekerd is en vurig, is haar 'off stage' persoonlijkheid compleet het tegenovergestelde. De personen die dichtbij haar zijn, zoals haar pilates instructeur en muziek producer beschrijven haar als verlegen. Zelfs in de documentaire zegt Jennie: 'i'm super shy'. Jisoo is de oudste en heeft een snelle en eigenzinnige gevoel voor humor. Ze maakt bijvoorbeeld heel snel ter plaatse liedjes over elk onderwerp dat in haar opkomt, van het weer tot het eten dat ze eet. In het Koreaans noemen ze haar persoonlijkheid 4D. Daarnaast blijft ze altijd sterk voor haar bandleden, zelfs als ze erdoor lijdt.  Rosé is overal een helder karakter. Ze is heel vriendelijk en ook verlegen. Hoewel ze altijd makkelijk conversaties aangaat, is ze ook snel zenuwachtig. Daarnaast is ze ook heel erg gevoelig en huilt ze snel over kleine dingen en nog sneller over grote dingen, zoals heimwee van haar thuisland. Lisa is de jongste. Ze is heel erg ondeugend en speels 'off stage'. Ze is heel erg avontuurlijk en is niet bang om nieuwe dingen te proberen. Ze spreek veel talen en je kan dat ook terug zien in de documentaire. 

De vier meiden zijn heel erg hecht samen. Omdat ze zoveel dingen samen hebben meegemaakt, zijn ze niet uit elkaar te halen. Zelf noemen ze elkaar familie en zeggen ze dat ze hechter zijn aan elkaar dan aan sommige familieleden. de vriendschap tussen Lisa en Rosé is heel erg sterk. Ze zijn net tweeling. Jisoo en Jennie zijn de oudste en hebben elkaar als eerst ontmoet. Dit maakt hun band ook extra sterk

De hoofdpersonen zijn 'gewone personen'. Dit is zo, omdat de hoofdpersonen gewone meiden zijn die hun dromen hebben gevolgd. Ze leven hun alledaags leven zoals normaal. Hoewel media altijd zegt dat Blackpink vertegenwoordigers van Kpop zijn, denk ik niet dat ze vertegenwoordigers in het algemeen van iets zijn. Het is moeilijk om te zeggen of Blackpink vertegenwoordigers zijn, omdat het meer in het oog van de toeschouwer is en dus niet een duidelijk antwoord heeft. 

Ik heb heel veel momenten waar is heb meegeleefd met hen. Ik kan zeggen dat ik zelfs een aantal keer heb gehuild toen ik het had gekeken. Een van de momenten was bij Jennie's introductie. Voordat ik de documentaire wist is veel van haar situatie, omdat ik natuurlijk fan ben van Blackpink. Jennie heeft enorm veel haat gekregen nadat ze een paar optredens niet haar optimale energie gaf. Later bleek dat Jennie 'motion sickness' had, maar ze bleef nog steeds haat krijgen en iedereen was laser gefocust op alles dat ze deed. In de documentaire heeft ze het gehad over haar ziekte en over de haat en dat liet me meeleven, want ik heb het altijd super zielig gevonden. Daarnaast leefde ik ook veel mee met Rosé en Lisa, want ze moest heel erg jong hun familie verlaten en verhuizen naar een ander land om hun dromen te volgen. Dit liet me meeleven, omdat ze ook moesten huilen en dieper in over hun emotie in die tijd zijn in gegaan. Ten slotte leefde ik ook mee met Jisoo, omdat ze jongs af aan als kind 'lelijk' en 'aap' werd genoemd door haar eigen familie en dat had veel met haar zelfvertrouwen gedaan. Ik leefde mee, omdat ik ik het geweldig vind hoe ze zulke negativiteit heeft over kunnen zetten in enorme positiviteit. Het feit dat ze nu kapitaliseert op iets waarmee ze letterlijk is gepest door haar eigen familie vind ik super knap!

IV Functie

In mijn mening is het doel van deze documentaire om mensen te amuseren en informatie over te brengen. Ik denk dit, omdat de documentaire het publiek vermaakt door extra scenes toe te voegen; bijvoorbeeld de scene waar Jisoo en Jennie laten zien hoe je gekarameliseerde fruit maakt. en door de informatie over de Kpop industrie over te brengen en daardoor mensen informeren; bijvoorbeeld door de realiteit van Kpop training te laten zien.

De regisseur heeft gebruik gemaakt van close ups, muziek en camera plaatsing om het publiek vast te houden. Close ups is vooral gebruikt tijdens emotionele momenten, zoals toen Rosé's moest huilen over haar familie verlaten om naar Zuid-Korea te verhuizen en toen Jennie ging praten over dat ze snel moe wordt door haar ziekte. Muziek werd gebruikt op een manier om de sfeer te versterken, zoals het moment toen de documentaire het publiek wou up hypen, waardoor ze een druk liedje van Blackpink gebruiken en het moment dat de documentaire het publiek wilt in brengen voor een emotionele scene en een zielig liedje van Blackpink wordt gebruikt. Camera plaatsing wordt gebruikt op een manier waardoor de hoofdpersoon altijd in het spotlight staat. Meestal staan de hoofdpersonen centraal in het scherm en bij de interview is de achtergrond heel minimalistisch zodat je beter focust op de hoofdpersonen

V Jouw reactie

Zoals ik eerder zei, verwachtte ik van de documentaire meer te weten komen over hun leven als Kpop sterren en hun moeilijkheden met hun baan. Ik had daarnaast niet echt andere verwachtingen, omdat ik de documentaire super snel had gekeken en niet echt veel erover had nagedacht. Mijn verwachtingen zijn voldoen, omdat ik meer over hun leven als Kpop sterren heb gezien, door bijvoorbeeld behind the scenes. Wat het meeste indruk heeft gemaakt op mij, is de persoonlijke verhalen en de diepte van de onderwerpen die zijn besproken. Het heeft veel indruk op mij gemaakt, omdat ik niet zeker wist of ze hier aandacht aan zouden besteden, omdat YG entertainment heel erg streng is met wat er wel of niet gezegd mag worden en daarom is er best een limiet met persoonlijke dingen op het internet over Blackpink. 

Ik was erg opgewonden toen Blackpink uitkwam met een documentaire over hun reis naar succes, omdat ik heel lang fan ben van deze band. Mijn favoriete deel uit de documentaire is de muziek, bijvoorbeeld dat de muziek werd gebruikt om de sfeer te versterken en ik vond het leuk, omdat ik de muziek natuurlijk ken en kon mee zingen. Ook vond ik de persoonlijke context van de onderwerpen besproken interessant, zoals Jennie's ziekte, Jisoo's jeugd en Lisa en Rosé's verhaal over hun familie verlaten. Ik was heel erg emotioneel aan het eind, doordat ik voelde alsof ik ze beter leerde kennen.